Taniec ten jest dynamiczny, wyrazisty i często opiera się na rytmicznych ruchach do muzyki hip-hopowej, ale nie tylko. Charakterystyczne w nim są swobodne ruchy ciała, które oddają energię i emocje, często z dużą dozą improwizacji.

Taniec ten to połączenie kultury, ekspresji artystycznej i techniki tanecznej, która ewoluowała na przestrzeni lat. Możemy podzielić go na kilka kluczowych aspektów, które lepiej oddają jego bogactwo:

1. Korzenie i kultura hip-hop:

• Taniec hip-hop wywodzi się z szerszej kultury hip-hop, która obejmuje muzykę, graffiti, modę, DJ-ing, oraz rap. Te elementy tworzą tło, w którym rozwijał się taniec, będąc nie tylko formą rozrywki, ale także sposobem wyrażania siebie.
• Styl ten ma swoje korzenie w społeczności afroamerykańskiej żyjącej w latach 70. w Nowy Jorku. Taniec był formą buntu, ale także jedności, dając młodym ludziom przestrzeń do wyrażania swoich emocji, opowieści i doświadczeń.

2. Styl improwizowany vs. choreografia:

• Freestyle (improwizacja) jest istotnym elementem hip-hopu. Tancerze na ulicach i w tzw. cypherach (okręgi taneczne) wchodzą w interakcje z muzyką i publicznością, tworząc ruchy na bieżąco. Improwizacja odzwierciedla ich nastrój, umiejętności i sposób odbierania dźwięków.
• Choreografia jest bardziej zorganizowaną formą tańca hip-hop, często wykorzystywaną na scenie, w teledyskach, czy w konkursach tanecznych. Dzięki choreografii można podkreślić specyficzne rytmy i akcenty muzyczne, tworząc widowiskowy efekt.